Mixed Emotions Live draait al zeven jaar om één ding: liefde voor het marketing vak
“Hoe kan het dat marketingcongressen altijd saai zijn?! En waarom moet ‘t altijd in Amsterdam, in zo’n kutterig conferentieoord?!” Marc Ankersmid, de strateeg achter Mixed Emotions Live, over het ontstaan, the rise, the highs en the lows van zeven jaar Mixed Emotions Live.
Dit jaar organiseren we alweer de zeven editie van Mixed Emotions Live (MELive). De grootste marcom speeltuin van Nederland, waar we spelen met trends, marketing en communicatie, maar ook met food, kunst, muziek en maatschappelijke thema’s. Net iets meer festival, net iets meer fun. “Da’s altijd de basis geweest”, zegt Marc. “Natuurlijk hebben we veel grote merken en auteurs mogen ontvangen, maar we zijn ook altijd op zoek gegaan naar maatschappelijk relevante sprekers. Mensen die geen donder met het vak te maken hebben, maar wel wat te vertellen hebben. En daarnaast bouwen we er ook genoeg gekkigheid omheen. Zoals een Marcel van Roosmalen, die ons effe lekker komt afzeiken. We zijn altijd bloedserieus met ons vak bezig, maar laten we onszelf niet té serieus nemen.”
We hebben het mooiste vak dat er is
Dit jaar de zeven dus. Al gaat het eerste idee al veel langer terug. “Volgens mij dik tien jaar”, zegt Marc. “We wilden toen vooral iets gaafs organiseren voor klanten. Ik bedacht me: we hebben het mooiste vak dat er is. Met design, fotografie, noem maar op. Hoe kan het dan dat al die congressen altijd zo saai zijn? En waarom moet ‘t altijd in Amsterdam? We hebben hier écht heel mooie bedrijven en bureaus zitten. Dat irriteerde me. Dus ontstond het idee om híér iets te organiseren. Een congres in festivalvorm, zo schreven we op ’t eerste A4’tje.”
“Laten we voor de lol ook kaartjes verkopen, zeiden we tegen elkaar. En tot onze verbazing werden die gekocht.”
Best wel rock ‘n roll
“Ik deed al wel wat in de organisatie van muziekfestivals. De band en het eten waren dus zo geregeld. En toen moesten er dus ook sprekers komen. Conny Mus was de eerste die we hadden gestrikt. Een prachtige kerel en correspondent in het Midden-Oosten, best wel rock ’n roll. En toen klapte de crisis erin. Niet echt het moment voor een festival, dachten we. Dus hebben we de boel afgeblazen. Maar Conny was al betaald. Niet lang daarna kwam hij volkomen onverwacht te overlijden. Naar het schijnt hield Conny wel van een borreltje, dus ik hoop dat ‘ie er nog een goeie fles van heeft kunnen drinken.”
Mensen vonden het écht gaaf
“Het plan heeft toen een aantal jaren op de plank gelegen. Tot we er weer discussie over kregen: toch wel gaaf om het alsnog gewoon te doen. Toen nog steeds met het idee om het alleen voor klanten te organiseren. ‘Laten we voor de lol ook kaartjes verkopen’, zeiden we tegen elkaar. En tot onze verbazing werden die gekocht. De eerste editie was een feit en sloeg direct aan. De relaxte sfeer, de goede sprekers, voor een fatsoenlijk tarief. Mensen vonden het echt gaaf. Vanaf jaar twee is het altijd uitverkocht geweest.”
“We hebben geen verdienmodel, we doen het allemaal uit liefde voor het vak.”
9+ ervaring
Sindsdien is er eigenlijk niet zoveel veranderd. “We zijn iets groter geworden, hebben er wat meer zalen bij en hebben er workshops aan toegevoegd, maar we blijven altijd dicht bij het basisconcept: een goed inhoudelijk programma, een verrassend randprogramma en een redelijke prijs. We hebben geen verdienmodel, we doen het allemaal uit liefde voor het vak. En dat wordt ook gevoeld door de sprekers en bezoekers. Sprekers blijven vaak nog even hangen, omdat ze het écht naar hun zin hebben. We steken ze aan met ons enthousiasme en leggen ze met plezier in de watten als ze er eenmaal zijn. Ze zijn de helden die Mixed Emotions Live maken. Stephan van Sloten, een van de sprekers en toch wel de godfather van de 9+ theorieën, zei: ‘Dit is zo goed geregeld, dit is zeker een 9+ ervaring.’ Een mooi compliment natuurlijk.”
Creatieve trukendoos
Vakinhoudelijke sprekers regelen is dus nooit een probleem. Mensen buiten het vak zijn soms wat lastiger te regelen. “Maar dan gooien we de creatieve trukendoos open”, zegt Marc. “Bijvoorbeeld bij Michiel Romeijn. Ik belde hem op, maar hij begreep het niet helemaal. Hij had het over een soort kerstmarkt voor ‘marketingmensjes’. Hij zei: kom maar naar Amsterdam, dan hebben we het erover. En zo zat ik ’s morgens samen met m’n vriend Jan al bij Romeijn aan de borrel. Fantastisch aardige vent. Een van de meest bijzondere mensen die ik ooit ontmoet heb. We hebben uren zitten lullen over kunst, muziek en van alles en nog wat. De anekdotes en sketches vlogen je om de oren. Jiskefet live, prachtig! Hij heeft overigens ook een perfecte Rijk de Gooijer imitatie in huis. Toen ik ’s middags naar huis ging, zei hij toe dat ‘ie zou komen.”
“Door dat kloteboek van jou durf ik nergens meer te zeggen dat ik directeur van een reclamebureau ben.”
“Kluun vroeg voor ons doen best een flink bedrag. Toen heb ik z’n management een mail gestuurd dat ik nog wat tegoed had van Kluun. ‘Door dat fijne boek van jou durf ik nergens meer te zegen dat ik directeur van een reclamebureau ben. Ik zeg tegenwoordig op feestjes maar dat ik belastinginspecteur of drugsdealer ben. Dus... ik denk dat je me wel wat verschuldigd bent.’ Kluun kwam uiteindelijk voor een heel schappelijk bedrag. Overigens ook een hele leuke, aardige gast.”
“Ik heb na afloop met haar en haar vader nog een dikke joint gerookt.”
“Midden in de zoveelste Zwartepieten-discussie wilden we heel graag Sunny Bergman hebben. Vanwege haar geweldige journalistieke producties, maar ook vanwege haar dapperheid in de steeds grimmiger wordende discussie. Ze twijfelde of ze wel wilde komen en het antwoord liet lang op zich wachten. Ik had ergens gelezen dat ze samen met haar vader een VW-campertje heeft waar ze mee toeren. Ik stuurde haar een foto van mijn eigen VW-bus met de tekst: ‘Ik kom jou en je vader wel uit Amsterdam ophalen met m’n busje’. Een paar uur later stuurde ze terug dat ze erbij was. Ook weer een heel bijzonder mens. Ik heb na afloop met haar en haar vader nog een dikke joint gerookt. Ouwe hippies he. Je moet er wat voor over hebben.”
Mooie namen
Terugkijken op zeven jaar MELive is terugkijken op heel wat mooie hoogtepunten: “Michiel Romeijn, Sunny Bergman, Kees Klomp, Marcel van Roosmalen, Maxime Hartman, Frits van Eerd en Erik Kessels, een persoonlijke held van me. Al is er natuurlijk ook genoeg mislukt. In de randprogrammering willen we nog wel ’s doorslaan en bedenken we iets wat totaal niet begrepen wordt. Dat doen we dan volgend jaar gewoon niet meer.” Ook déze editie is het weer gelukt om heel wat mooie namen te verzamelen. “Persoonlijk kijk ik erg uit naar Nico Dijkshoorn & The Hank Five, die muziek afwisselen met mooie, ontroerende verhalen. Eén van de grootste verrassingen van het afgelopen jaar. En Klaas Dijkhoff natuurlijk. Echt fantastisch dat ‘ie erbij is.”
Het belooft dus nu al een heel mooie editie te worden. En dan hebben we de line-up nog niet eens compleet. Mis ‘m niet, scoor hier je tickets.